Weet je nog dat ik het een aantal weken geleden had over Ja-maar...Huh?! De techniek van het omdenken van Berthold Gunster? Dat smaakte voor mij naar meer! Ging dat boek over het omdenken in het algemeen, Ik ben oké, jij bent een sukkel gaat over omdenken in zakelijke en persoonlijke relaties. Het begint weer met een schitterend voorbeeld, waarmee meteen het idee van boek duidelijk wordt. Enne, W., sorry, ik weet dat je helemaal niet van dit soort boeken houdt. Volgende week weer een ‘normaal boek’, dat beloof ik.
“‘Sukkel’, riep aap geïrriteerd uit, ‘wat heb je nou gedaan?!’. Aap zag een dier in de rivier verdrinken. ‘Hoe ben je daar nou terechtgekomen?!’ Omdat aap een goede inborst had - hij vond zichzelf ‘best wel oké’- en dus het beste voorhad met zijn medeschepselen, handelde hij acuut. ‘Kom, laat me je helpen,’ sprak hij liefdevol. Behoedzaam tilde hij het dier uit het water en legde het op de oever. Daar kon het drogen in de zon. Tevreden aanschouwde aap de situatie. Zo te zien was hij net op tijd geweest. ‘Mooi! Ik zie dat je alweer ademt,’sprak hij tot de naar lucht happende vis.” p. 13
Wat een leuk boek weer. Geschreven voor iedereen die last heeft van al die sukkels in de wereld. Van dominante of zelfingenomen types, van klagers of roddelaars. Van een bemoeizuchtige baas, een betweterige partner of een onhandelbaar kind. En het gaat er van uit dat zolang we denken dat wij oké zijn en de ander de sukkel, we net zo zullen handelen als de aap..... Oei, wie is er nou de sukkel?
Gunster adviseert om te stoppen met het veranderen van de ‘sukkels’ om ons heen. Om te stoppen met manipuleren en met redden. En om de ander volledig en oprecht te accepteren zoals die is. Om JA te zeggen tegen die ander. Met als doel een gelijkwaardige relatie die beide partijen gelukkig maakt. Als we onszelf open durven stellen voor die ander, zonder vooroordeel, dan kan dat leiden tot een “wonderbaarlijke omkering der dingen” p. 15. En dat is de winst die we krijgen: stabiele en gezonde relaties, zonder patronen die zichzelf in stand houden en waar we last van hebben, zoals die van ‘de redder en het slachtoffer’.
De techniek om echt en daadwerkelijk contact met de ander te maken is het spiegelen. Het spiegelen van gedrag, van emotie, van identiteit en van intentie. De ander accepteren zoals hij is, ongeacht de uitkomst.
Gunster heeft dit ervaren in de trainingen en workshops die hij gegeven heeft, maar het leuke is dat het ook ondersteund wordt door wetenschappelijk onderzoek. ‘Spiegelneuronen’, cellen die pas ontdekt zijn in de jaren ‘90 van de vorige eeuw, stellen ons in staat te voelen wat een ander ook voelt. Een spiegelneuron (of spiegelcel) is namelijk een neuron dat niet alleen actief is als we een handeling uitvoeren, maar ook als we de handeling zien uitvoeren door een ander. Het neuron weerspiegelt dus als het ware het gedrag van een ander en is op dezelfde manier actief als wanneer wij de handeling zelf uitvoeren. Daarom voelen we ons ongemakkelijk als we iemand zien huilen, vertrekt ons gezicht als we iemand zien die zich pijn doet en gaan we meegapen met de ander.
Overigens kan ik zelf heel goed leven met gedrag dat blijkbaar werkt, maar niet wetenschappelijk bewezen is. A. niet zo, die is meer van de harde wetenschap. Het grappige is dat hij dit boek net op het moment pakte dat ik met dit stuk bezig was. ‘Interessant boek! Ga ik ook lezen!’
Zoals Gunster in Ja-maar...Huh?! De techniek van het omdenken handige tips gaf om te beginnen met omdenken (ondanks wordt dankzij en een probleem is juist de bedoeling!), doet hij dat ook in dit boek. Het makkelijkst om te beginnen met spiegelen is door het tempo en het volume aan de ander aan te passen. Zei ik, die op de middelbare school al in de kantine aangekomen was terwijl vriendin C. nog een heel eind achter me liep in de gang. En ik had het niet eens door, was heerlijk met haar aan het kletsen..... Heb nog wel het een en ander te leren vrees ik....
“Kijken zonder oordeel is niet makkelijk. Het is een van de moeilijkste opgaven die er is. Gelukkig hoeft dat geen reden te zijn ons te laten ontmoedigen. Integendeel. Het goeie nieuws is namelijk dat je van niemand afhankelijk bent om ermee te beginnen. Hoe je naar andere mensen kijkt, kan je helemaal zelf bepalen. Altijd. Elk moment. Overal. Daar heb je niets of niemand voor nodig. De sleutel ligt in jouw handen. Vanaf het moment dat je zonder oordeel naar mensen kijkt, is de ander een spiegel van jouw mogelijkheden. Die manier van kijken is het begin- en eindpunt van dit boek. Alles draait rond dezelfde simpele, fascinerende en uiterst inspirerende gedachte. Ik ben oké, jij bent een goudmijn.” p. 269
Ik vind dit moeilijk. En wil er graag beter in worden. Dus wat heb ik zojuist gedaan? Ik heb me ingeschreven voor het Ja-maar seminar op 16 februari 2012 in Utrecht. Laat ik het dan maar eens ervaren! Zin om mee te gaan?
“‘Sukkel’, riep aap geïrriteerd uit, ‘wat heb je nou gedaan?!’. Aap zag een dier in de rivier verdrinken. ‘Hoe ben je daar nou terechtgekomen?!’ Omdat aap een goede inborst had - hij vond zichzelf ‘best wel oké’- en dus het beste voorhad met zijn medeschepselen, handelde hij acuut. ‘Kom, laat me je helpen,’ sprak hij liefdevol. Behoedzaam tilde hij het dier uit het water en legde het op de oever. Daar kon het drogen in de zon. Tevreden aanschouwde aap de situatie. Zo te zien was hij net op tijd geweest. ‘Mooi! Ik zie dat je alweer ademt,’sprak hij tot de naar lucht happende vis.” p. 13
Wat een leuk boek weer. Geschreven voor iedereen die last heeft van al die sukkels in de wereld. Van dominante of zelfingenomen types, van klagers of roddelaars. Van een bemoeizuchtige baas, een betweterige partner of een onhandelbaar kind. En het gaat er van uit dat zolang we denken dat wij oké zijn en de ander de sukkel, we net zo zullen handelen als de aap..... Oei, wie is er nou de sukkel?
Gunster adviseert om te stoppen met het veranderen van de ‘sukkels’ om ons heen. Om te stoppen met manipuleren en met redden. En om de ander volledig en oprecht te accepteren zoals die is. Om JA te zeggen tegen die ander. Met als doel een gelijkwaardige relatie die beide partijen gelukkig maakt. Als we onszelf open durven stellen voor die ander, zonder vooroordeel, dan kan dat leiden tot een “wonderbaarlijke omkering der dingen” p. 15. En dat is de winst die we krijgen: stabiele en gezonde relaties, zonder patronen die zichzelf in stand houden en waar we last van hebben, zoals die van ‘de redder en het slachtoffer’.
De techniek om echt en daadwerkelijk contact met de ander te maken is het spiegelen. Het spiegelen van gedrag, van emotie, van identiteit en van intentie. De ander accepteren zoals hij is, ongeacht de uitkomst.
Gunster heeft dit ervaren in de trainingen en workshops die hij gegeven heeft, maar het leuke is dat het ook ondersteund wordt door wetenschappelijk onderzoek. ‘Spiegelneuronen’, cellen die pas ontdekt zijn in de jaren ‘90 van de vorige eeuw, stellen ons in staat te voelen wat een ander ook voelt. Een spiegelneuron (of spiegelcel) is namelijk een neuron dat niet alleen actief is als we een handeling uitvoeren, maar ook als we de handeling zien uitvoeren door een ander. Het neuron weerspiegelt dus als het ware het gedrag van een ander en is op dezelfde manier actief als wanneer wij de handeling zelf uitvoeren. Daarom voelen we ons ongemakkelijk als we iemand zien huilen, vertrekt ons gezicht als we iemand zien die zich pijn doet en gaan we meegapen met de ander.
Overigens kan ik zelf heel goed leven met gedrag dat blijkbaar werkt, maar niet wetenschappelijk bewezen is. A. niet zo, die is meer van de harde wetenschap. Het grappige is dat hij dit boek net op het moment pakte dat ik met dit stuk bezig was. ‘Interessant boek! Ga ik ook lezen!’
Zoals Gunster in Ja-maar...Huh?! De techniek van het omdenken handige tips gaf om te beginnen met omdenken (ondanks wordt dankzij en een probleem is juist de bedoeling!), doet hij dat ook in dit boek. Het makkelijkst om te beginnen met spiegelen is door het tempo en het volume aan de ander aan te passen. Zei ik, die op de middelbare school al in de kantine aangekomen was terwijl vriendin C. nog een heel eind achter me liep in de gang. En ik had het niet eens door, was heerlijk met haar aan het kletsen..... Heb nog wel het een en ander te leren vrees ik....
“Kijken zonder oordeel is niet makkelijk. Het is een van de moeilijkste opgaven die er is. Gelukkig hoeft dat geen reden te zijn ons te laten ontmoedigen. Integendeel. Het goeie nieuws is namelijk dat je van niemand afhankelijk bent om ermee te beginnen. Hoe je naar andere mensen kijkt, kan je helemaal zelf bepalen. Altijd. Elk moment. Overal. Daar heb je niets of niemand voor nodig. De sleutel ligt in jouw handen. Vanaf het moment dat je zonder oordeel naar mensen kijkt, is de ander een spiegel van jouw mogelijkheden. Die manier van kijken is het begin- en eindpunt van dit boek. Alles draait rond dezelfde simpele, fascinerende en uiterst inspirerende gedachte. Ik ben oké, jij bent een goudmijn.” p. 269
Ik vind dit moeilijk. En wil er graag beter in worden. Dus wat heb ik zojuist gedaan? Ik heb me ingeschreven voor het Ja-maar seminar op 16 februari 2012 in Utrecht. Laat ik het dan maar eens ervaren! Zin om mee te gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten