“‘Je bent hier gewoon blijven wonen... Tjonge, wat voelde ik me gelukkig, al duurde die vreugde maar een jaar. Toen ging je bij me weg. Ik vraag me nog steeds af waarom,’ zei Irja. ‘Je hebt veel te korte tenen,’ antwoordde Rauno.” p. 128
Dit citaat maakt wel duidelijk wat voor soort boek De tien minnaressen is. Totaal absurd. Op een gegeven moment ben ik de schrijver maar eens gaan googelen, om te kijken met wie ik van doen had. Blijkt het één van de populairste Finse schrijvers van dit moment te zijn. Hmmm.
Rauno Rämekorpi is een vermogend man, eigenaar en directeur van een onderneming in de metaalindustrie. Op zijn 60e verjaardag wordt hij door vrienden en zakenrelaties verblijd met luxe cadeaus als bloemen, champagne en kaviaar. Omdat zijn vrouw astmatisch is, besluit Rauno alle bloemen naar de vuilstort te brengen en meteen maar de delicatessen bij de fabriek af te geven. Zijn taxichauffeur vindt dat echter jammer en samen besluiten ze verschillende vrouwen uit Rauna’s verleden met een bezoekje te verrassen.
Rauna beleeft absurde avonturen, komt bij elke vrouw seksueel aan zijn trekken en en passant worden maatschappelijke issues als alcoholisme, racisme, feminisme en communisme behandeld. De vrouwen hebben allemaal een verrassing voor hem in petto. Tuula, de jonge medewerkster, blijkt bewust zwanger van hem te zijn geworden. Zij toont hem hun pasgeboren dochter. Eila, zijn PR-manager, stoot op het moment suprême haar aquarium met schildpadjes om. Eveliina, metaalarbeidster in zijn bedrijf - die hij overigens ter plekke tot ingenieur benoemt - verliest op het hoogtepunt van de daad haar bewustzijn. En met Kirsti, de museummedewerkster, bedrijft hij in het museum de liefde in het koninklijke hemelbed van Gustaaf III...
Na dit fantastische uitje besluiten Rauno en zijn chauffeur tot een herhaling met Kerstmis. Wat zij niet weten is dat de vrouwen intussen onderling contact hebben gehad. Verkleed als de kerstman bezoekt Rauno de vrouwen opnieuw, die hem deze keer een stuk bitser ontvangen. Ze laten hem wel binnen, hij beleeft zelfs een avontuurtje hier en daar, maar krijgt ook een slag op zijn kop met een steelpan.
Uiteindelijk nemen de vrouwen wraak op hem met een reclamefilmpje “waarin tien venijnige minnaressen het metallurgisch vakmanschap van de Rämekorpi-onderneming prezen, alsmede de wijze waarop de algemeen directeur leiding gaf aan zijn familiebedrijf, waarmee hij tien taaie wijven onderhield.” p. 237.
Ook plaatsen ze in de krant een kennisgeving onder de kop “Verloofd”, “die vermeldde dat industriekanselier Rauno Rämerkorpi zich in het geheim had verloofd met zijn tien lieftallige feeksen en dat de man tevreden was met die oplossing.”
Grappig vind ik dit niet (jullie?) en snappen doe ik het ook niet. Maar dat kan heel goed aan mij liggen... Ooit leende ik van een Finse vriendin een boek over de Finnen, geschreven door een Engelsman die in Finland is gaan wonen. Enne... ik blijk zo ongeveer de vleesgeworden nachtmerrie van elke Fin te zijn. Ik houd van small talk, raak mensen wel eens aan onder het praten en bemoei me graag met persoonlijke zaken. Dus.
Dat Arto en ik elkaar niet helemaal begrijpen, dat snap ik dan weer wel...
Dit citaat maakt wel duidelijk wat voor soort boek De tien minnaressen is. Totaal absurd. Op een gegeven moment ben ik de schrijver maar eens gaan googelen, om te kijken met wie ik van doen had. Blijkt het één van de populairste Finse schrijvers van dit moment te zijn. Hmmm.
Rauno Rämekorpi is een vermogend man, eigenaar en directeur van een onderneming in de metaalindustrie. Op zijn 60e verjaardag wordt hij door vrienden en zakenrelaties verblijd met luxe cadeaus als bloemen, champagne en kaviaar. Omdat zijn vrouw astmatisch is, besluit Rauno alle bloemen naar de vuilstort te brengen en meteen maar de delicatessen bij de fabriek af te geven. Zijn taxichauffeur vindt dat echter jammer en samen besluiten ze verschillende vrouwen uit Rauna’s verleden met een bezoekje te verrassen.
Rauna beleeft absurde avonturen, komt bij elke vrouw seksueel aan zijn trekken en en passant worden maatschappelijke issues als alcoholisme, racisme, feminisme en communisme behandeld. De vrouwen hebben allemaal een verrassing voor hem in petto. Tuula, de jonge medewerkster, blijkt bewust zwanger van hem te zijn geworden. Zij toont hem hun pasgeboren dochter. Eila, zijn PR-manager, stoot op het moment suprême haar aquarium met schildpadjes om. Eveliina, metaalarbeidster in zijn bedrijf - die hij overigens ter plekke tot ingenieur benoemt - verliest op het hoogtepunt van de daad haar bewustzijn. En met Kirsti, de museummedewerkster, bedrijft hij in het museum de liefde in het koninklijke hemelbed van Gustaaf III...
Na dit fantastische uitje besluiten Rauno en zijn chauffeur tot een herhaling met Kerstmis. Wat zij niet weten is dat de vrouwen intussen onderling contact hebben gehad. Verkleed als de kerstman bezoekt Rauno de vrouwen opnieuw, die hem deze keer een stuk bitser ontvangen. Ze laten hem wel binnen, hij beleeft zelfs een avontuurtje hier en daar, maar krijgt ook een slag op zijn kop met een steelpan.
Uiteindelijk nemen de vrouwen wraak op hem met een reclamefilmpje “waarin tien venijnige minnaressen het metallurgisch vakmanschap van de Rämekorpi-onderneming prezen, alsmede de wijze waarop de algemeen directeur leiding gaf aan zijn familiebedrijf, waarmee hij tien taaie wijven onderhield.” p. 237.
Ook plaatsen ze in de krant een kennisgeving onder de kop “Verloofd”, “die vermeldde dat industriekanselier Rauno Rämerkorpi zich in het geheim had verloofd met zijn tien lieftallige feeksen en dat de man tevreden was met die oplossing.”
Grappig vind ik dit niet (jullie?) en snappen doe ik het ook niet. Maar dat kan heel goed aan mij liggen... Ooit leende ik van een Finse vriendin een boek over de Finnen, geschreven door een Engelsman die in Finland is gaan wonen. Enne... ik blijk zo ongeveer de vleesgeworden nachtmerrie van elke Fin te zijn. Ik houd van small talk, raak mensen wel eens aan onder het praten en bemoei me graag met persoonlijke zaken. Dus.
Dat Arto en ik elkaar niet helemaal begrijpen, dat snap ik dan weer wel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten