Later als ik groot ben, word ik privé detective. Of forensisch psycholoog. Ik ga allerlei ingewikkelde misdaden oplossen en ben stoer en moedig.
Elke keer als ik lees over mensen die dat echt doen, wil ik dat ook. Avonturen meemaken, spannende dingen doen. Kennen jullie de boeken van Sue Grafton over Kinsey Millhone, een eigenzinnige privé detective uit Santa Barbara? Haar boeken volgen het alfabet: A is Alibi, B staat voor Bedrog, C staat voor Crimineel. Ze is inmiddels tot en met de U gekomen. Leuk zijn die! En dan heb je de Kay Scarpetta reeks van Patricia Cornwell. De grote misdaden oplosser is deze keer een forensisch pathaloog-anatoom (mij net iets te eng en te akelig overigens). Samen met haar hyperintelligente nichtje, een norse rechercheur die in het geheim verliefd op haar is en haar partner - forensisch psycholoog bij de FBI - lost ze de meest waanzinnige moordzaken op. En dan natuurlijk de Millennium reeks, ik heb hem al eerder genoemd geloof ik. Deel 1, waarin journalist (oh, dat kan natuurlijk ook nog, even onthouden) Mikael Blomkvist de verdwijning van een 16-jarig meisje oplost. Zo’n 40 jaar na dato. Waarbij hij zelf op een haar na aan de dood ontsnapt.
Maar goed, zolang ik als brave burger en moeder van 3 in een Vinex wijk woon, mijn dagen vullend met werk, zorgen, lezen en allerlei dingen die heel veel tijd kosten en niet zo spannend zijn, blijf ik nog even dromen.
De Charmeur van vader en dochter Terlouw gaat over Job Rekers, een 48-jarige man die net vrij is uit de gevangenis, waar hij 7 jaar onschuldig heeft gezeten. Zijn twintigjarige dochter Leonie, die hem al die jaren niet heeft gezien, zoekt weer contact met hem en ze kunnen het wonderwel vinden samen. Zo goed, dat zij bij hem intrekt.
Elke keer als ik lees over mensen die dat echt doen, wil ik dat ook. Avonturen meemaken, spannende dingen doen. Kennen jullie de boeken van Sue Grafton over Kinsey Millhone, een eigenzinnige privé detective uit Santa Barbara? Haar boeken volgen het alfabet: A is Alibi, B staat voor Bedrog, C staat voor Crimineel. Ze is inmiddels tot en met de U gekomen. Leuk zijn die! En dan heb je de Kay Scarpetta reeks van Patricia Cornwell. De grote misdaden oplosser is deze keer een forensisch pathaloog-anatoom (mij net iets te eng en te akelig overigens). Samen met haar hyperintelligente nichtje, een norse rechercheur die in het geheim verliefd op haar is en haar partner - forensisch psycholoog bij de FBI - lost ze de meest waanzinnige moordzaken op. En dan natuurlijk de Millennium reeks, ik heb hem al eerder genoemd geloof ik. Deel 1, waarin journalist (oh, dat kan natuurlijk ook nog, even onthouden) Mikael Blomkvist de verdwijning van een 16-jarig meisje oplost. Zo’n 40 jaar na dato. Waarbij hij zelf op een haar na aan de dood ontsnapt.
Maar goed, zolang ik als brave burger en moeder van 3 in een Vinex wijk woon, mijn dagen vullend met werk, zorgen, lezen en allerlei dingen die heel veel tijd kosten en niet zo spannend zijn, blijf ik nog even dromen.
De Charmeur van vader en dochter Terlouw gaat over Job Rekers, een 48-jarige man die net vrij is uit de gevangenis, waar hij 7 jaar onschuldig heeft gezeten. Zijn twintigjarige dochter Leonie, die hem al die jaren niet heeft gezien, zoekt weer contact met hem en ze kunnen het wonderwel vinden samen. Zo goed, dat zij bij hem intrekt.
En dan vraagt een vriendin van Leonie hen om hulp. Een goede vriend van deze vriendin, de charmante Gerard Brandenburg, is overleden. Wat volgens de politie een typisch geval van pech is (epilepsie aanval, met het hoofd tegen de hoek van een tafeltje, dood) is volgens haar een moord. En Job en Leonie gaan op onderzoek uit. De brave Gerard blijkt helemaal geen lieverdje te zijn geweest en de ene na de andere verdachte komt in beeld. Uiteindelijk weten ze de moord op een slimme manier op te lossen en detectivebureau Rekers en Rekers is geboren.
Leuk boek, redelijk spannend, met een heel sympathieke Job in de hoofdrol. Ondanks die 7 jaar onschuldige opsluiting is hij een blijmoedig en positief mens gebleven.
Dat het niet het beste boek is dat ik ooit heb gelezen, blijkt wel uit het feit dat ik zo op ¾ van het boek een scene las waarbij ik me ineens realiseerde dat ik het boek al kende..... Toch wel heel ernstig dat dat pas toen tot me doordrong. Het was zo’n 3,5 jaar geleden, bij vriendin C. in de woonkamer, terwijl een stuk of 8 kinderen in diezelfde woonkamer aan het spelen waren. Nou kan het aan die kinderen liggen, dat ik het boek niet heel aandachtig las. Of aan het feit dat we ons nieuwe huis aan het opknappen waren en ik voor de 3e opeenvolgende week met kids in andersmans huis logeerde (wat niet erg bevorderlijk is voor je concentratie en je humeur kan ik je vertellen). Allemaal mogelijk. Maar echt reclame voor de familie Terlouw is het natuurlijk niet .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten