Het spel van de engel - Carlos Ruiz Zafón & De hongerspelen - Suzanne Collins

Een aantal weken geleden dacht ik een nieuwe hobby te hebben. Fietsen. Fietsen zo hard dat ik ervan ga zweten. Goed voor de hartslag, de lijn, de lenigheid en het milieu. En daar ging ik, ‘s avonds na 20:00 uur. Of zelfs ‘s middags om 14.00 uur, op een onverwacht vrije middag, nog net voor de kinderen thuis kwamen. Zo’n 3 keer per week (want mate, dat ken ik niet). Makkelijke kleren aan en hop op de fiets. De fiets met kinderzitje achterop en mandje voorop (want hé, ik ga toch niet meteen een sportfiets ga kopen? Ik ken mezelf een beetje). Man, wat voelde dat goed. Zelfs nadat ik iets te fanatiek de ene kant op was gefietst (want oh wat ging dat soepel) en ik toen het hele stuk terug moest fietsen tegen de wind in. Op fietspaden waar geen boom of wat dan ook te bekennen was. En zelfs toen kon ik nog lachen, want hé wat was ik goed bezig. Kon ik mooi onderweg mijn blog over Het spel van de engel bedenken.

Het enige bruggetje dat ik overigens kon bedenken was dat ik aan het boek moest denken toen ik aan het fietsen was. Wat inmiddels ook al weer zo’n 3 weken geleden is...

Enfin, Het spel van de engel. Een knap geschreven boek, dat me toch niet echt kon boeien. Ondanks mijn bewondering voor de fantasie van de schrijver. Want schrijven, dat kun je volgens mij nog wel een beetje leren. Iets origineels en spannends bedenken daarentegen, ik weet niet hoe ze het doen, maar ik kan het niet.

David Martín, een jonge schrijver, wordt voor een enorm geldbedrag ingehuurd door een mysterieuze en sinistere opdrachtgever, die wil dat hij een boek schrijft dat de wereld verandert. Een boek over een godsdienst, zoals er nog nooit een godsdienst heeft bestaan. En met dit contract verkoopt Martín zijn ziel. Hij komt er achter dat zijn opdrachtgever ooit eenzelfde opdracht heeft gegeven aan een voorganger, die hier mee zijn eigen doodvonnis heet getekend. Allerlei parallellen lopen tussen de levens van deze Marlasca en Martín.

Het verrassendst uit het boek vond ik dat ook hier het Kerkhof der vergeten boeken (uit het vorige boek van Zafón) een rol speelt en dat de hoofdpersonen uit dat boek, Daniel Sempere en zijn vader, ook hier weer een belangrijke rol spelen.

Maar genoeg over Het spel van de engel. Laat ons praten over dat andere boek dat ik onlangs las, De hongerspelen van Suzanne Collins! Dit boek, geschreven voor jongeren, is werkelijk een page turner. Vorig zomer kwam A. er mee thuis. Drie boeken voor € 10,00 om mee te nemen op vakantie en dit was er 1 van. Mijn hemel, hoe kon hij dat nou toch doen, geld uitgeven aan boeken die het absoluut (echt absoluut) niet waard zijn. Flutromannetjes, die je meteen na het lezen weg doet. Had dan wat meer geld uitgegeven en een ‘echt’ boek gekocht. Bladiebladiebla... zo ging ik door. Tot ik afgelopen meivakantie in België door mijn eigen boeken heen was en toch maar begon aan De hongerspelen (die A. zo goed vond dat hij het nog wel een keer wilde lezen). En in 2 dagen had ik het uit. Wat een heerlijk boek! Heb meteen wat ruimte gemaakt in de boekenkast en deel 2 en 3 aan A. (en dus aan mij) cadeau gedaan.....

De hongerspelen gaat over een fictief land, gelegen in Noord-Amerika, dat bestaat uit een hoofdstad ‘Het Capitool’ en 12 districten. Ooit waren er 13, maar na een opstand van de Districten tegen de hoofdstad heeft Het Capitool dit 13e district met de grond gelijk gemaakt. En om de mensen eraan te blijven herinneren dat Het Capitool de absolute macht heeft, worden elk jaar De Hongerspelen georganiseerd. Uit elk district worden een jongen en een meisje tussen de 12 en de 18 gekozen. Deze 24 jongeren, tributen genaamd, leveren strijd in een speciaal voor de gelegenheid gemaakte arena en vechten tot de dood erop volgt. Slechts 1 tribuut kan overleven en de spelen eindigen pas op dat moment.

Onze hoofdpersoon, Katniss, wordt samen met Peeta naar Het Capitool gestuurd om District 12 te vertegenwoordigen. En De Hongerspelen kunnen beginnen....

Ik wil niet teveel over de verloop van de strijd vertellen, omdat het de hele spanning weghaalt. En spannend is het! Mijn tip: begin pas met lezen als je tijd hebt om het ook helemaal uit te lezen, want wegleggen gaat je niet lukken.

Voor de volgende keer (ik kan het niet laten) weer 2 Zweedse boeken!